zelfregie
  • Afdrukken
>> Welkom op zelfregie.com / Uitwisseling van informatie, ervaringen en kennis over versterking van het zelfregulerend vermogen |

Steeds weer nieuwe regels en protocollen

Marloes Verhoeven

Datum van plaatsen: 18-03-2011

Steeds weer nieuwe regels en protocollen
Voorbeeld van Marloes

Ik heb vorige week weer in je boek zitten lezen[1] (zo af en toe lees ik een stukje) en merkte tot mijn verbazing dat de grijze box over omgaan met protocollen en procedures op pag. 240 me zelfs raakte. Ik dacht, laat ik gewoon eens wat opschrijven en je toesturen.

In mijn werk met de opvang van minderjarige vreemdelingen worden aan de lopende band discussies gehouden over nieuwe regels en nieuwe protocollen. Een regel voor de uitleen van fietsen, een regel voor het gebruik van computerruimtes, een regel voor het ontvangen van bezoekers et cetera. Bij elk nieuw probleempje wordt besproken 'hoe daarmee in het vervolg om te gaan' en komt een nieuwe afspraak, regel of protocolletje. Standaardiseren en allemaal met de neuzen dezelfde kant op staan. Op zich iets waar ik achter sta, omdat het ervoor zorgt dat jongeren weten waar ze aan toe zijn en omdat je daarmee rust kan scheppen. Veel collega's zien tegelijkertijd gelukkig wel eens iets door de vingers, wijken af van de regels en handelen naar de situatie van dat moment. Maar dat is ook vaak moeilijk, zeker als je in feite daarmee in gaat tegen dat wat besloten is in het teamoverleg.

Dit is niet zozeer wat me raakte. Meer het feit dat door het toenemen van regels en protocollen ook het wijzen op de fouten die anderen maken toeneemt. Hoe meer regels en protocollen, hoe meer fouten je tenslotte kunt maken. Het lijkt erop alsof niemand meer fouten mag maken, niet op mijn werkvloer en niet in de maatschappij. Mensen moeten voorgeschreven regels en stappenplannen naleven en doe je dat niet, dan heb je het fout gedaan, foei! Je aldoor indekken, protocollen schrijven om risico's te voorkomen houdt in dat in het geval van een bedreigende situatie jij in elk geval geen fouten hebt gemaakt, omdat je netjes het protocol hebt gevolgd. Zo kunnen we de ander aanwijzen als degene die het fout heeft gedaan en.....neemt uiteindelijk niemand zelf de verantwoordelijkheid.

Op mijn werk gaat het o-zo vaak over de steken die anderen hebben laten vallen, de fouten die 'de nachtdienst' heeft gemaakt, mailtjes over "dat we dit onderhand toch wel moeten weten!" en ik kan me daar bijzonder boos over maken. Mensen laten wel eens steken vallen, mensen maken wel eens fouten, mensen zijn ook maar mensen!, denk ik dan. Als iemand aangeeft dat er iets verkeerd is gegaan of is blijven liggen en ik ben dat geweest dan zeg ik gewoon "Oh, excuus dat is mijn fout". We mogen geen fouten meer maken en dat maakt dat je toch maar een krampachtige boel krijgt als je het mij vraagt. Fouten mogen maken geeft meer bewegingsvrijheid en meer creatief/effectief handelen. Waarschijnlijk ervaar ik dit allemaal veel heftiger dan mijn collega's, maar ik kan me er gewoon boos over maken dat we zo 'hard' zijn voor elkaar. Alsof mensen met opzet dingen fout doen.

Laatst was er een incident met een meisje dat was aangevallen en een snee had in haar nek. Ze stond te schreeuwen en wij moesten handelen. Ik klapte zo'n beetje dicht omdat ik een beroep deed op mijn kennis over de protocollen van mijn werkgever aangaande deze situatie in plaats van mijn gezonde boerenverstand. Ehh, moet ik eerst die nu bellen of die? Enne, wat mag ik wel en niet zeggen en wat mag ik ook alweer wel en niet doen? Tja, stel je voor dat ik een fout maak!

Groet,
Marloes

 


 

[1]  Bedoeld wordt het boek van Gerard Donkers ‘Grondslagen van Veranderen', Boom Uitgevers Den Haag 2010

 

 


MySQL gegevens zijn niet correct!