Datum van plaatsen: 21-04-2008

Ton van der Lee (de namen zijn natuurlijk verzonnen):
Ik ben wiskunde docent op het VMBO. 

Ik heb op school wel agressiesituaties meegemaakt. Zodra er een conflict ontstaat met een leerling en die leerling wordt brutaal met woorden, dan beschouw ik dat als een agressiesituatie. Als iemand brutaal wordt, dan vind ik dat grensoverschrijdend gedrag. 
Ik maak weinig agressie mee, omdat ik tijdig mijn grenzen aangeef. Als een leerling brutaal wordt, dan zet ik hem buiten de klas. Dan moet hij naar de Time-out. Als die leerling dan gewoon netjes terugkomt en die werkt het netjes af, dan mag hij weer binnen. Zie ik niet aan die leerling dat die gewoon normaal wil doen, dan komt hij niet meer bij mij in de les.
Ik ben heel resultaatgericht en daar heb ik enorm goede resultaten mee op het centraal examen van wiskunde.
Als ik een leerling uit de klas stuur, omdat hij brutaal is, dan heb ik met zo'n leerling zeker geen medelijden. Dat heb ik nooit. Ik heb dan inderdaad wel de macht om hem weg te sturen, maar daar heb ik verder geen gevoel bij. Hij gaat gewoon. Verder hoef ik niet te weten wat de leerling bezielt. Hij wil in ieder geval niet wat ik wil en wat wij samen als klas willen.
De verstandelijke kant is mijn sterkste kant (lacht). Kijk, het is dikwijls gewoon een spel. Mij krijgen ze alleen maar kwaad, als jongens brutaal tegen mij worden. Dan stuur ik ze weg en zeg: "Wat heb jij daar nou mee te maken, man. Bekijk het eens. Koekerd". ‘Koekerd' is halve gek, dwaas. Ik word dus kwaad en stuur hem weg. Daarna ga ik door met de les. 
Ik had vorige jaar in mijn klas veel leerlingen die spijbelden. Die bleven weg. Ik heb dat aangekaart bij de teamleider, bij de mentor, bij de directeur, bij de zorgcoach, maar daar kwam geen verandering in. Kijk, in mijn lessen loopt het goed, omdat ik in de les de baas ben. Maar buiten de lessen is iemand anders de baas. Ik heb al genoeg gesignaleerd, maar er verandert niets.

Piet Eggen:
Ik geef economie en biologie op het VMBO-college.
Ik houd van mijn jongens. Daarom houd ik het hier ook zo lang vol. Het is ook wel een uitputtingsslag. Maar ik zie de leeuwen niet. Ik zie het kind. De mens achter de leerling. Dus mijn uitgangspunt is, dat mijn vak een middel is om ervoor te zorgen dat daar een behoorlijk mens uit komt. Daar gebruik ik mijn leerstof voor. De mens daarachter interesseert mij veel meer. Mijn uiteindelijk doel is niet ‘lesgeven', maar ‘er een beter en vrolijk mens van maken'.
Laatst kwam een vader samen met zijn zoon de school binnengestormd. Hij was heel boos, omdat zijn zoon was gepest en de school daar niks aan deed. Hij was op de gang en wilde verder de school in naar de directeur. Ik was net klaar met een bepaalde activiteit en had in de gaten welke vader het was. Ik haalde hem naar binnen en vroeg hem zijn verhaal te vertellen. Nou, hij was heel erg boos, want er hadden meer jongens bij zijn huis gepest. De vader was daar zo furieus in. Eigenlijk had ik de indruk dat hij vroeger zelf gepest was. En hij begon dus ook hele verhalen te vertellen hoe ze bij zijn huis gepest waren en hoe dat ze vroeger gepest waren. Dus daar zat waarschijnlijk een heel verhaal achter.
Hij vroeg aan mij wat ik dus met de jongen die zijn zoon gepest had, had gedaan. Ik heb hem het verhaal verteld. Ik heb hem erop gewezen dat de jongen geen sanctie heeft gekregen. De school moet plezierig zijn voor iedereen. Nou, daar was vader het toch niet helemaal mee eens. Hij vond dat wij niet de juiste maatregelen hadden genomen. Toen vroeg ik hem wat hij met die pester wou. Hij zou hem wel eens de waarheid zeggen. Maar wat betekent voor u: ‘de waarheid zeggen'? Gaat u hier met schuttingtaal, zo heb ik dat ook genoemd, aan de gang of gaat u op een rustige manier praten? Kunt u zich straks beheersen? Vliegt u niet van die stoel af, dat u hem bijna een draai om zijn oren zou geven? Nou, dat heb ik dus met die vader redelijk uitgebreid besproken. Ik hou de regie.
En die vader werd er helemaal kalm van. Hij had het gevoel gehoord te worden, want hij had het idee maar niet gehoord te worden met zijn probleem. Nu werd hij wel gehoord. Het gaf hem mogelijkheden. Hij beloofde aan mij, dat hij netjes zou doen. Nou toen heb ik een risico genomen en de jongen uit de klas gehaald. Ik heb ingeschat, dat het goed zou gaan. En mijn inschatting bleek inderdaad goed te zijn geweest. De vader ging in ieder geval met een goed gevoel de school uit en de pester heeft er misschien ook nog wel iets van geleerd.